Lekker droog bij Tom en Kathleen

Als je in ons Belgenland op het weer moet vertrouwen, kan je beter thuisblijven. Dat zegt mijn moeder toch altijd. Maar jong bloed laat zich niet tegenhouden. Op een meer dan druilerige dag in maart werden we uitgenodigd om met Tom Goovaerts en zijn vrouw Kathleen te gaan babbelen over het cartoonwezen. Een kans die we niet konden laten liggen, natuurlijk.

Helemaal verzopen stonden we daar dan. Voor de deur van Tom. Druppeltjes aan de neus incluis. Met het aanbellen ging het laatste droge vezeltje aan ons lijf er ook aan. Gelukkig zwaaide de deur snel open.

Kathleen: O mijn God! Jullie zijn verzopen! Kom gauw binnen.

In een gezellig huisje in Merksem wonen Tom en zijn vrouw Kathleen samen met twee schattige kinderen. Het huis straalt warmte en gezelligheid uit. En een beetje cartoon. Aan de muur hangen hier en daar grappige plaatjes en schilderijen. We schudden de druppels van ons af en gaan gezellig in de sofa zitten.

Tom: Wacht maar. Straks schrijf ik een cartoon over twee verzopen kiekens voor mijn deur.

Tom en Kathleen zijn een team. Een cartoonteam. Hij maakt de prentjes. Zij beheert de centjes. Het loopt zo al een tijdje gesmeerd. Tom heeft een vast contract bij Clickx, krijgt veel aanbiedingen en zijn cartoons worden gretig doorgestuurd op het net. Soms krijgt hij zijn eigen cartoons in zijn mailbox met een onderwerp als: ‘Deze moet je zien!’ En dat vindt hij helemaal niet erg.

Tom: Natuurlijk vind ik dat niet erg. Het is zelfs flatterend. Het is het beste bewijs dat je cartoons gesmaakt worden.

Is het niet vervelend voor Clickx, die betaalde voor die cartoons?
Tom: Nee, dat is iets helemaal anders. Clickx stuurt me een opdracht voor een paar cartoons, ik maak ze en Clickx publiceert ze. Daarna heeft Clickx er niet veel meer aan. De cartoons blijven trouwens mijn eigendom, dus kan ik ermee doen wat ik wil. Ik heb Clickx er ook nooit over horen klagen.

Ben je een computerspecialist of moet je je telkens gaan informeren over de nieuwste snufjes?
Tom: Geen van beide. Ik maak de cartoons voor Clickx vanuit een heel dom perspectief. Op die manier krijg je de meest grappige situaties. de vaktermen zoek ik wel eens op, maar voor de rest... Ik had zelfs nog geen internetverbinding toen ik begon bij Clickx.

Hoe ben je bij Clickx binnengeraakt?
Tom: Ik heb een lange weg afgelegd voor ik bij Clickx terechtkwam. Ik zat eerst bij Het Nieuwsblad, daarna bij De Standaard en dan bij Clickx. Bij De Standaard deed ik vooral de taalbijlagen. Later ging De Standaard zijn huisstijl veranderen en werkten ze enkel nog met Zaza. Gelukkig sprak Lodewijk Deleu mij aan over een nieuw tijdschrift dat hij zou uitbrengen. Het tijdschrift liep goed en ik kreeg een vast contract.
Kathleen: Hij heeft geluk gehad met dat vast contract. Het heeft onze geldzorgen weggewerkt.

Geldzorgen?
Kathleen: Vroeger hadden we geen nagel om aan ons ... te krabben.
Tom: Vooral toen we nog niet getrouwd waren, was mijn financiele situatie soms meer dan deprimerend. Maar ik was arm en gelukkig.
Kathleen: En nu we getrouwd zijn? Ben je nu niet meer gelukkig?
Tom: Jawel. Nu heb ik veel geld. (lacht)
Kathleen: Onozelaarke. Hij mag tevreden zijn dat hij me heeft. Boekhouden is niet aan hem besteed. Tekenaars zijn heel chaotisch als het niet over hun tekeningen gaat. Je zou zijn bureau eens moeten zien.

Dat lijkt me nog niet zo’n slecht idee!
Kathleen: Nee hoor! Het is er veel te rommelig.
Tom: Dat valt heel goed mee. Kom maar mee.

Tom gaat ons voor op de kronkeltrap die naar zijn tekenbureau leidt op de bovenste verdieping. Rommelig durf ik het niet noemen. Er staat een reuzebureau met een computer en een kast waar zoveel papier op ligt gestapeld dat het hout doorzakt. de muren hangen vol met cartoons.

Ben jij iemand die niets weggooit?
Tom: Nee. Niet echt.
Kathleen: Nee?! Bekijk die kast eens. Hij houdt alles bij. Hij kan ergens afstand van doen.
Tom: Hm. Als ik er zo bij nadenk, eigenlijk niet. Ik doe zelfs mijn printjes niet weg. Ik hou elke cartoon bij in verschillende formaten.

Zijn de cartoons die aan de muur hangen je eigen favorieten?
Tom: Nee, al lang niet meer. Vroeger was dat wel zo, maar nu probeer ik gewoon die lelijke muur te behangen. (lacht)

Je tekent ook regelmatig voor Averbode. Zit er verschil in het tekenen voor kinderen?
Tom: Ja, echt wel. Je kan je niet honderd procent laten gaan. Kinderen kunnen niet overal mee lachen. Je moet zelfcensuur toepassen. Je krijgt ook gemakkelijker censuur bij Averbode. De cartoons die in Zonneland komen, mogen echt niet te grof zijn.
Kathleen: Ze moeten het ook aan de Katholieke scholen verkocht krijgen, he.

Is er iets wat je nog graag zou bereiken als cartoonist?
Tom: In alle boekskes staan! (lacht) Nee, eigenlijk niet. ik ben tevreden met wat ik doe. Cartoons tekenen is wat ik het beste kan.
Kathleen: In de Pop Poll van de Humo staan! Dat zou leuk zijn. Moesten mensen op Tom stemmen, omdat ze zijn tekeningen leuk vinden.
Tom: Echt? Zou jij dat leuk vinden?
Kathleen: Ja. Maar mensen kennen zijn naam niet. Iedereen kent zijn tekeningen, maar ze kunnen er geen naam op plakken. Dat is anders bij Kamagurka of Zaza.
Tom: Misschien is dat iets wat ik nog zou willen bereiken. Naambekendheid. Ik blijf wel graag anoniem. Het lijkt me vreselijk om overal herkend te worden. Ik zal ook nooit op TV komen. Mensen zouden vooral mijn signatuur moeten kunnen herkennen. Ik probeer wat bekender te worden door mijn site (www.tomcartoon.be nvdr.).

Word je veel lastiggevallen door mensen die gratis cartoons willen?
Tom: Dat valt goed mee. Meestal zijn dat de vriendinnen van mijn moeder. (lacht)
Kathleen: Die begrijpen niet goed wat Tom doet. Ze denken dat hij tekent als hobby en ze vragen hem dan of hij hen eens een tekening zou willen maken. Ze snappen niet dat tekenen voor Tom een volwaardige job is en dat zijn cartoons geld kosten.

Hoeveel kost zo’n cartoon ongeveer?
Tom: Dat hangt ervan af. Ik spreek dat af met de uitgeverij. Zitten ze daar in grote leren zetels, dan kost het meer. (lacht) Nee, meestal kost een cartoon 3.000 tot 4.000 frank ( 74,37 of 99,16). Een cartoon die gebruikt wordt voor commerciële doeleinden kan meer kosten. Dat kan gaan tot 10.000 frank ( 247,89). Je moet dat als tekenaar zelf bepalen. Vroeger ging ik soms op mijn bek. Ik vroeg te weinig. Uitgeverijen weten maar al te goed wat een cartoon kost. Als ik een lager bedrag voorlegde, hapten ze snel toe.

Kathleen, hoe vind je het eigenlijk om een cartoonist als man te hebben?
Kathleen: Dat is zalig! Echt waar. Het valt niet te vergelijken met een andere man. Elke morgen staan we samen op, we ontbijten gezellig en we horen op de radio waar er allemaal files zijn. Dan zuchten we even van geluk. Het is ook heel leuk om hem bezig te zien. Soms krijgt hij telefoon met een opdracht en dan zie je hem nog voor hij neerlegt al schetsjes maken.

Tom, heb je nog gouden raad voor beginners?
Tom: Absoluut. Ik krijg veel beginners over de vloer die hun portfolio komen laten zien. Sommige van die portfolios zijn echt huilen met de pet op. Je kan toch niet verwachten dat een uitgever je aanneemt als je portfolio amper aan elkaar hangt. Je moet een mooie kaft maken, de cartoons op mooie bladzijden tekenen en alles mooi samenbrengen.
Ik krijg ook veel slechte tekenaars over de vloer. Die mannen hebben meestal nog het meeste zelfvertrouwen. Een keer had een kerel zich al uitgenodigd om hier te komen werken. Blijf als beginner vooral met beide pootjes op de grond en leer kritiek positief te gebruiken.

Terug