Le drôle destin de Lectrr

Steven Degryse werd ergens in de jaren ‘70 geboren. Op het einde om precies te zijn. Hij heeft ondertussen genoeg tijd gehad om zich te ontplooien als cartoonmaster ofte de laatste der Garnaalridders, de zelfuitgeroepen nar onder de salonterroristen, een pantoffelheld met een stiftje, zoals hij zichzelf noemt. Hij sluit dit jaar zijn grafische opleiding op de Academie van Gent af en heeft nu al verschillende cartooncontractjes binnen. Tijdens ons gesprek loopt Steven zenuwachtig van de tafel naar de computer. Hij wordt geëvalueerd in Nederland en kreeg net een negatieve kritiek. De hoofdredactie vond de Maximagrap te grof

	Waarom is de grap te erg? Lectrr: “Ik tekende Maxima's ouders. In een tekstballonnetje zeggen ze: “Wir haben es nicht gewusst.” De hoofdredacteur van het blad waar ik op proef zit, vond dat te grof. Bovendien zit er een schrijffout in de tekstballon. ‘Gewusst’ moet met dubbele s of met zo’n gekke b.” Lectrr begint als een bezetene te tekenen, gommen, scannen en mailen. Lectrr: “Verdorie. Bekijk dat nu, zo’n es-tzet. Dat lijkt toch nergens naar! Het is gewoon een gekke b. Ik zie die Nederlanders al lezen: ‘Wir haben es nicht gewubt.’ Op die manier gaat de grap volledig verloren. Ik maak er dubbel s van, hoor.” Lectrr begint terug als een bezetene te tekenen, gommen, scannen en mailen. Zijn appartementje verraadt niet echt zijn beroepskeuze, maar als je de computerkamer binnenstapt, word je overstelpt door tekeningen, boekjes, grappen en computermateriaal. We ruiken een vleugje cartoonobsessie. Waar lever je nog cartoons? Lectrr: “Nu? Overal een beetje. Bij StudentStart vooral. Dat is op het net. En voor Gay Belgium heb ik wat onbetaalde dingetjes gedaan. Bij de Salamander, een studententijdschrift, publiceer ik ook. Zap, Ink en nog wat kleine dingetjes. Ik kreeg net een overenthousiast aanbod van een nieuw tijdschrift van de Vrije Media Groep. Het beloofde een groot contract te worden, maar blijkbaar wou dat nieuwe tijdschrift het rechtse gat in de printmedia vullen. Het zou een beetje hypocriet zijn om daarvoor te tekenen aangezien ik er principieel tegen ben. De redactie van dat blad had op een zoekrobot ‘politiek incorrect’ en ‘cartoon’ ingevuld en was op mijn site terechtgekomen (www.lectrr.be nvdr.) ‘Politiek incorrect’ staat in mijn bio, maar ik bedoelde er iets helemaal anders mee. Ik moest natuurlijk heel beleefd weigeren, want VMG is een belangrijke groep. Ik verbrod er niet graag al mijn kansen.
	Hoe kwam je aan je eerste contract? Mijn eerste contract was bij StudentStart. Ik zocht eigenlijk een studentenjob en liefst eentje waarbij ik thuis kon werken. Een job als webdesigner of zo. Maar ik kwam per toeval eigenlijk op deze job terecht. ik had nog wat cartoons liggen. Helemaal niet actueel of zo. Gewoon grappige plaatjes. StudentStart hapte meteen toe. Nu krijg ik zelf veel aanbiedingen. Mensen bekijken mijn site of zien mijn cartoons op andere sites en in andere tijdschriften en contacteren me dan. Wou je altijd al striptekenaar worden? Nee, absoluut niet. Ik deed het wel graag, maar ik zag het niet als mijn ultieme droomjob. Toen ik klein was, tekende ik soms hele strips. Elke striptekenaar deed dat vroeger, naar het schijnt. Je pikt een scenario van Suske en Wiske en maakt andere hoofdfiguren. Als ik groter werd, verloor ik het een beetje uit het oog. Als je puber bent, heb je geen zin meer in humor, he. Op mijn zestiende ben ik dan naar de Academie gegaan. Ik leerde er een scenarist kennen in mijn jaar. Die vroeg of ik geen zin had om cartoons te maken en zo is het allemaal begonnen. In je cartoons vindt je zelden een terugkomend fictief typetje. Doe je dat bewust ? Lectrr : Nee, hoor. Ik heb al een tijdje een typetje liggen. Hij is militair. Militairen zijn zeer dankbare onderwerpen. Ik heb alleen nog geen naam. Ik heb hem gebaseerd op een militair type dat ik vroeger al eens getekend had. Op mijn site ben ik wel begonnen met een fotostrip die rond een typetje draait, Philip Zoof. Hij is de plaatselijke dorpsfilosoof alias schoolmeester. Met het beschuldigende vingertje en alles erop en eraan. Hij komt uit mijn schoolverleden. Je weet wel, die periode waar je binnen de vakjes moest kleuren en als je dat niet lukte, dan kreeg je die beschuldigende vinger. Ik heb het trouwens nooit gekunnen, dat binnen de lijntjes kleuren. (lacht)
	Zijn er naast Philip Zoof nog nevenprojecten waar je nu aan werkt ? Lectrr : Ik probeer de strikte omlijning die rond het stripgebeuren hangt een beetje te overschrijden. Ik ben er al mee begonnen door Philip Zoof te maken, die geen traditionele strip genoemd kan worden. Philip komt binnenkort ook op de bühne te staan. Vrienden van me vroegen me of ik zijn typetje ook kon spelen voor een ‘live audience’. Ik zal het zeker proberen, maar ik vrees dat de eerste keer een ramp wordt. Ik heb het ook nog nooit gedaan, zo grappig zijn voor een zaal voor verwachtingsvolle mensen. Je verschijnt op www.StudentStart.be, www.altijdfeest.com, ... Worden er niet ongelofelijk veel van jouw cartoons gestolen door mensen, die een eigen site hebben en niet voor dagelijkse cartoons willen betalen ? Lectrr : Vroeger had ik daar enorm veel problemen mee. Ik ontdekte mijn eigen cartoons op sites waar ik nog nooit van gehoord had. Ik contacteer die mensen ook altijd en vraag ze vriendelijk om mijn cartoon weg te halen. Meestal doen ze dat vrijwel meteen. Ik heb een keer een Nederlander gehad die van mij een bedrag eiste, omdat hij vond dat hij via zijn site reclame maakte voor mij, doordat mijn cartoon erop verscheen. De computertechnologie laat mensen toe om je cartoon gewoon via een code op mijn site te pikken, maar daar heb ik nu ook een stokje voor gestoken. Ik heb er een lock op gezet, zodat het niet meer te pikken valt.
	Je eigen mening : denk je dat je cartoons gelezen worden in printmedia ? Lectrr : Dat hangt ervan af hoe het medium je cartoon behandelt. Soms wordt je cartoon als opvulling gebruikt. Heel klein afgedrukt om een gaatje te vullen, bijvoorbeeld. Dan weet je dat er geen kat is die je harde werk bekijkt. Bij Humo of P-magazine ligt dat anders. Daar is de strip een van de belangrijkste onderdelen. Hij wordt heel groot gezet, in een kadertje om er alle aandacht naartoe te trekken. Mijn strip op StudentStart wordt alleszins gelezen. Ik krijg veel reacties over de geprinte versie en de webversie. Je moet geluk hebben met je medium, daar hangt het van af. Lectrr wipt ongeduldig op zijn stoel. Lectrr : Ik krijg geen reactie meer op mijn Maxima-tekening. Het zal wel in orde zijn, zeker ? Zouden ze je censureren ? Lectrr : In Nederland zou het gemakkelijker kunnen gebeuren dan in België. Daar zijn er nog een aantal heilige huisjes, waar je niet mag aankomen. In België moet je natuurlijk ook geen cartoons maken over Dutroux, maar er worden gemakkelijker dingen aanvaard. Soms kan het zelfs niet grof genoeg zijn. De mensen van Planet Internet vroegen me bijvoorbeeld of ik mijn cartoons iets gortiger kon maken... Ze vonden het niet straf genoeg. Persoonlijk vind ik dat wel moeilijk. Op die manier ondermijnen ze mijn eigenheid. Ik heb ondertussen een eigen stijl opgebouwd. Mensen herkennen mijn stijl. Het zou verkeerd zijn om die te negeren en iemand anders daarin te volgen. Het gaat zelfs zo ver dat redacteurs me zelf een heel scenario opsturen. Ik zou er dan een tekeningetje van moeten maken. Die cartoon is dan niet meer echt van mij. Het is niet mijn grap. Dat wringt soms heel erg. Waar haal je die stijl en de inspiratie ervoor ? Lectrr : Mijn inspiratie haal ik overal. Op café, op straat, in de GB. Overal. Het is moeilijk om op je appartementje te zitten en zomaar een grap te verzinnen. Je mag er ook niet constant aan zitten denken. “ Ik moet NU een grap verzinnen “ werkt niet. Meestal komt er een in me op in het midden van de nacht. Dan moet ik op om hem op te schrijven. Ik heb invallen op de meest onmogelijke plaatsen. Dat kan heel gênant zijn. Als je in de GB aan de vleeswaren staat en je denkt op het moment dat het jouw beurt is net na over een gortige grap, dan kan dat een heel pijnlijk moment worden.

Terug